Werken met textiel, het is mij al op jonge leeftijd bijgebracht.
Mijn oma was naaister voor de rijke dames in het dorp. Mijn moeder haakte, breide en kon van de kleinste lapjes stof de mooiste kleding maken.
Terwijl zij kleding naaide, zat ik bij haar aan tafel te rommelen in de knopendoos. Zo keek ik de kunst af van het werken met textiel. Kleding maken op de naaimachine doe ik nog steeds. Heel wat kinderkleren zijn onder de machine vandaan gekomen. Haken en breien, ik vind het geweldig wat anderen er van kunnen maken, maar ik heb gemerkt dat het mij niet helemaal ligt.
Ik was op zoek naar iets bijzonders voor aan de muur op zolder. Ik vond dit in een rondgeweven wandkleed. Uiteindelijk vond ik het te bijzonder om het op zolder te hangen, zodat het in de huiskamer is beland.
Anderen waren ook op zoek naar iets speciaals en kregen interesse in mijn wandkleden. Zo kan ik naar hartelust experimenteren met kleuren en structuren.
De volgende generatie heeft ook het creatieve in zich. Onze dochter heeft een eigen bedrijf in kunstzinnige wandkleden van wol. Haar help ik, met veel plezier, af en toe, met
hand-en-span diensten.
Naast een dochter hebben we ook een zoon. Omdat hij en zijn vriendin fulltime werken, vangen wij hun teckel Billie op. 4 middagen in de week is zij bij ons. Samen met Nellie, de hond van mijn dochter en haar vriend zet ze regelmatig ons huis en tuin op stelten. Ze zorgen voor de nodige lichaamsbeweging. Dat is zeker niet verkeerd, want naast mijn werk in de kinderopvang, ben ik het liefst te vinden achter mijn weefgetouw. Dus een regelmatige wandeling in de buitenlucht is een mooie afwisseling.
